Dyslexie in het onderwijs

Dyslexie is een woord uit de Griekse oudheid en betekent beperkt lezen. Vroeger werd dit onterrecht woordblindheid genoemd. Dyslexie is geen woordblindheid, want ze zien de woorden wel maar ze vinden het lastig om de context te zien en de letters samen te voegen tot één woord. Over het ontstaan van Dyslexie is nog veel discussie. De één zegt dat het al tijdens de ontwikkeling van de foetus fout gaat en de ander zegt dat het ook kan samenhangen met de omgeving waarin het kind opgroeit. Zo beweert de laatste groep dat als het kind van huis uit weinig stimulans krijgt van jongs af aan, meer kans heeft om dyslexie te ontwikkelen.
De mensen met Dyslexie hebben heel veel moeite met lezen, omdat de letters als het ware door elkaar dansen bij deze mensen. Andere mensen met Dyslexie kunnen letters niet van elkaar onderscheiden, zo worden bijvoorbeeld de letters 'b'en 'd' vaak door elkaar gehaald.

Kinderen in het onderwijs met dyslexie hebben veel extra begeleiding en soms zelfs hulpmiddelen nodig. Aan de hand van de complexiteit van de Dyslexie word gekeken welke hulp en eventuele hulpmiddelen er nodig zijn om het zo gemakkelijk mogelijk te maken voor deze kinderen. Een paar keer per week een kwartiertje apart zitten lezen, kan al een groot verschil maken voor een kind met Dyslexie. Het kind kan dan in een veilige omgeving leren lezen en om te gaan met zijn/haar ongemakken door de Dyslexie.

Bij vakken zoals Begrijpend lezen kan het goed zijn om de opdrachten samen met het kind te maken. Samen lezen en samen de vraagstellingen oplossen verlaagt de drempel van het 'moeten lezen'. Deze kinderen hebben vaak geen plezier in lezen en het samen lezen kan dan juist een stimulans zijn om wel te lezen.

Het gevaar bij alle extra instructies en bijlessen is dat het kind gedemotiveerd raakt. Hij leert zo veel en doet zo zijn best, maar het resultaat blijft tegenvallen. Soms is het goed om af en toe een pauze in al deze bijlessen en instructies in te bouwen, zodat het kind even op adem kan komen en niet telkens de uitzondering op de rest van de klas moet zijn.

Computerprogramma's zoals Kurzweil kunnen een kind met Dyslexie ook erg goed ondersteunen. Het kind kan zelfstandig werken met dit programma. Het programma werkt met een scanner waar de kinderen alle teksten mee in kunnen scannen. Vervolgens leest het programma de teksten voor en kunnen de kinderen proberen mee te lezen op het beeldscherm. De snelheid van het voorlezen kan ook worden aangepast, zodat er zoveel mogelijk mee gelezen kan worden.